خشکی زاینده رود عامل اصلی مهاجرت مردم است

به گزارش خبر کشاورزی آنلاین، جهانگیر عابدی کوپایی افزود: با ادامه این وضعیت مهاجرت روستاییان به حاشیه شهرها بدلیل خالی شدن کانون های تولید از سکنه ممکن است مخاطره آمیز باشد. کاهش بارندگی، اختلال در بارش‌ها، تغییر اقلیم و نبود ذخیره برف کافی در مناطق کوهستانی در خشک شدن زاینده رود تاثیر دارد.

وی گفت: در ۱۵ سال اخیر بدنبال پدیده گرمایش زمین، دمای اصفهان نیز ۶ دهم درجه سانتی‌گراد افزایش پیدا کرده که خود علت بیشتر شدن مصرف آب در همه بخش‌ها است. بارش‌ها در اصفهان سال گذشته ۵۰ درصد کمتر شده است. تامین آب زاینده رود از سه تونل اول و دوم کوهرنگ و تونل‌های چشمه لنگان و خدگستان، تخصیص طرح‌های آبی مختلف از موضوع‌های دیگر خشکی زاینده است.

این استاد دانشگاه افزود: برداشت‌های بی رویه در بالادست زاینده رود در استان اصفهان و چهارمحال و بختیاری را از دیگر دلایل خشک شدن این رودخانه عنوان کرد. کشاورزان اصفهان، محیط زیست(تالاب گاوخونی) و میراث فرهنگی (سازه های تاریخی) سه بخش مهم متضرر از خشکی زاینده رود هستند.

عابدی گسترش پدیده فرونشست زمین در اصفهان بدنبال برداشت بی رویه از آبخوان‌ها را تهدید جدی برای این استان برشمرد و افزود: نتیجه پژوهش های علمی درباره فرونشست زمین در اصفهان از حدود ۶ سال پیش در رسانه‌ها هشدار داده شده بود، این چالش، بسیاری از ظرفیت‌های شاخص اصفهان مانند گردشگری را نیز تحت شعاع قرار می‌دهد چرا که بسیاری از بناهای تاریخی در معرض تخریب است.

وی گفت: فرونشست زمین پدیده‌ای غیرقابل برگشت است و با اجرای طرح تغذیه مصنوعی نیز این زمین‌ها به حالت اول برنمی‌گردند. پمپاژهای بالاتر از مجوز تعیین شده در سرشاخه‌های زاینده رود را از دیگر دلایل خشک شدن این رودخانه بیان کرد. توسعه بی رویه شهر نشینی، کشاورزی و صنعت در حوضه زاینده رود این خشکی را تشدید کرده است. تاسیس صنایع در مناطق خشک و کویری توصیه نمی شود و این صنایع باید در جوار آب های آزاد تاسیس شود.

استاد گروه مهندسی افزود: به هدررفت آب در شبکه‌های آبرسانی و شهرهای مستقر در مسیر زاینده رود اشاره، این مشکل با وجود اقداماتی که انجام شده است همچنان وجود دارد. هر گونه طرح انتقال جدید آب به اصفهان، هجوم جمعیتی و صنعتی را بدنبال خواهد داشت. تنها راه این است که طرح های انتقال آب تنها برای مصرف شرب و بهداشت استفاده شود.

اکنون ۷۹ درصد از مساحت استان اصفهان درگیر خشک‌سالی و تنها ۲۱ درصد از آن واجد شرایط نُرمال تا ترسالی است. کمبود بارش‌ها در مناطق سرشاخه‌های زاینده‌رود نیز به‌طور محسوس احساس می‌شود به‌طوری‌که کاهش ۴۰ درصدی بارندگی‌ها در این مناطق سبب کمبود منابع آبی سطحی و زیرسطحی شده است.

بر اساس آمار و ارقام و تحلیل‌ها شدت خشک‌سالی فعلی از حیث شدت در ۵۰ سال اخیر بی‌سابقه بوده به‌طوری‌که ۸۰ درصد مناطق استان اصفهان درگیر خشک‌سالی بلندمدت است. ذخیره تمامی سدهای مخزنی استان اصفهان ازجمله زاینده‌رود،  خمیران و کوچری حدود ۵۳ درصد نسبت به متوسط بلندمدت کاهش دارد./ ایرنا